Pierwsze spotkanie Kaczmarskiego z Wysockim miało miejsce wiosną 1974 roku. Po tym spotkaniu skomponował pierwszą ze swoich czterech słynnych „Obław”.  Drogi Kaczmarskiego i Wysockiego przecinały się, artyści wzajemnie się inspirowali, ale mimo to postać Kaczmarskiego jest w Rosji wciąż mało znana. Projekt KACZMARSKI.RU ma za zadanie tę sytuację zmienić. 

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur

Jacek Kaczmarski to postać kultowa. Dla Polaków jest tak samo ważny, jak Włodzimierz Wysocki dla Rosjan i co ciekawe to właśnie twórczość Wysockiego w dużej mierze ukształtowała Kaczmarskiego jako poetę. Kaczmarskiego nazywano „głosem Solidarności”. Słynne „Mury” na motywach „L'estac” katalońskiego artysty Lluisa Llacha potraktowano jako nieformalny hymn „Solidarności”. Właściwie to nie są antykomunistyczne pieśni. Jak większość utworów Wysockiego, mówią one o wolności i godności. Komunizm nie ma monopolu na prześladowanie jednostki – mówił poeta.

Jestem po prostu rusofilem-antykomunistą – lubił powtarzać Kaczmarski, który był silnie związany z rosyjską kulturą. Przetłumaczył obozową balladę „Czarne suchary”. Pod wrażeniem filmu Tarkowskiego napisał wiersz „Rublow”. Na podstawie obrazu Fiedotowa stworzył zakorzenioną w rosyjskiej mentalności piosenkę „Encore, jeszcze raz!”. Jednym z ostatnich literackich komentarzy Kaczmarskiego na temat Rosji był utwór „Obłomow, Stolz i ja” (2001), który powstał na podstawie powieści Gonczarowa.

Inicjatywa Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia, Instytutu Polskiego w Moskwie i  „Teatrum na Sierpuchowkie” ma na celu przybliżenie rosyjskiemu widzowi twórczość Jacka Kaczmarskiego. W ramach projektu KACZMARSKI.RU przetłumaczono wybrany utwory Jacka Kaczmarskiego na rosyjski. 25 i 26 października zostały one wykonane przez rosyjskich i polskich artystów na deskach Teatrum na Sierpuchowkie. 

Gościem specjalnym koncertu był Aleksander Trąbczyński, aktor, wykonawca piosenki literackiej, tłumacz i autor tekstów. Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Debiutował w poznańskim Teatrze Nowym rolami w przedstawieniach Rewizor Nikołaja Gogola (reż. Izabella Cywińska) i Gbury Carla Goldoniego (reż. Janusz Nyczak). Od 1982 r. związanym z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Występował w przedstawieniach m.in. Zygmunta Hübnera, Andrzeja Wajdy, Piotra Cieślaka, Piotra Cieplaka, Krystyny Jandy. Grał w filmowym cyklu Dekalog Krzysztofa Kieślowskiego, a także w Rozmowach o miłości Mirosława Gronowskiego, Kwartecie Tomasza Zygadły, Psim sercu Janusza Dymka. Realizuje i wykonuje programy muzyczno-literackie: Czas ciemnej gwiazdy wg wierszy Zbigniewa Herberta, Ech Wołodia z pieśni Włodzimierza Wysockiego, Mężczyzna z Ipanemy z własnymi spolszczeniami piosenek Antonia Carlosa Jobima. Swoje pasje muzyczne i tekściarsko-limeryczne realizuje też z przyjaciółmi w cyklu wieczorów „Trąba na pniu”.

Za realizację dźwięku podczas koncertu odpowiadał Rafał Paczkowski, realizator dźwięku, muzyk, kompozytor. Absolwent reżyserii dźwięku na Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie. Realizował muzykę m.in. do filmów: Trzy kolory Krzysztofa Kieślowskiego, Tajemniczy ogród Agnieszki Holland, Przedwiośnie Filipa Bajona oraz Bandyta Macieja Dejczera. Realizator dźwięku wielu albumów polskich wykonawców. Do najbardziej znanych pozycji, które realizował należą: Tak! Tak! i Obywatel G.C., Biała armia Bajmu, Dotyk Edyty Górniak, Love Edyty Bartosiewicz, Tacy sami, Zawsze tam, gdzie ty i Na na Lady Pank. Na wielu płytach brał czynny udział jako muzyk grający na instrumentach klawiszowych. Zdobywca Nagrody Akademii Fonograficznej „Fryderyk” w 2003 r. w kategorii Produkcja Muzyczna Roku (wraz z Marcinem Pospieszalskim) za realizację płyty zespołu Raz, Dwa, Trzy Trudno nie wierzyć w nic.

 #KaczmarskiRU #kluczdodialogu